Regen in Sur

Het regent, het regent en het  waait heel hard en het is koud! Hollands weer. De golven hebben witte koppen, zien we uit het raam van ons appartementje.Aangezien er hier geen gezellige grandcafees zijn met een leestafel hebben we eitjes staan bakken in het keukentje en beneden bij de naastgelegen coffieshop warme thee met melk en kardemom gehaald. Vanmorgen was het nog stralend weer en hebben we in Sur , waar we gisteren zijn aangekomen, wat rondgereden en geconstateerd dat er niet veel te beleven valt. Weliswaar is er een smalle wandelboulevard van zeker wel 10 kilometer langs de zee, maar echt sfeervol is het niet. De goedbedoelde pogingen van de sultan om het land in de vaart der volkeren mee te nemen heeft ook negatieve gevolgen gehad. We hadden ons erg verheugd op de rit van ruim 300 km van Muscat naar Sur. Op de kaart loopt deze weg langs de kust , maar in werkelijkheid is het een saaie 4 baans weg, met weinig verkeer. Je rijdt door een soort maanlandschap, kale bergen en erg onherbergzaam. Je kunt moeilijk de weg af. We hebben het een keer geprobeerd, maar we kwamen in een onverhard dorp, waar we een bekertje nescafe hebben gedronken. Geen kip  op straat, alleen geiten. De vrouwen zitten binnen. En soms loopt er een man, meestal stok oud. De huisjes zijn rommelig en wit. Af en toe een onduidelijk winkeltje. Wel grote auto's voor het huis. We kwamen net voor donker in ons hotel aan.  Een groot appartement met een heel hard bed. Je kunt eigenlijk alleen op je rug slapen, wat weer een gesnurk oplevert. De stad ligt wel mooi wit te wezen aan de zee, met een vuurtorentje. Attractie nummer 1: de vismarkt. Viel wat tegen. Het was een nieuw gebouw. Veel tonijn, rog, haai, snappers en wat Omani, die vis schoonmaakten en verkochten. Veel klandizie was er niet. Veel oude gebouwen zijn afgebroken en vervangen door nieuwe, wat de sfeer een beetje steriel maakt. Ook zijn er geen vrouwen  straat. Die nemen geen deel aan het sociale leven buiten de deur. De vrouwen mogen alleen met hun man naar buiten. Daarom zijn de meeste markten erg stil en saai.Toch maken de Omani een vrolijke en gelukkige indruk. Ze hoeven dan ook niet veel te werken. dat doen de Indiers en mensen uit Pakistan en Bangla Desh. De Omani werken meestal voor de overheid. Jammer dat de sultan Quaboos alles wil vernieuwen. Voor de Omani leuk, maar voor de toeristen minder.Heel interessant was het scheepswerfje,waar  indiase timmerlui nog met de hand de originele, houten dhows maken. Dat zijn grote zeewaardige boten, soms zelfs met 3 masten. Ongelofelijk vakwerk. Het regent en waait nog steeds, morgen gaan we door naar Raz el Had, schildpadden spotten op het strand ( hopen we).