Afscheid van Nizwa

Na regen, wind en koude avonden is het nu inmiddels lekker warm geworden. We hebben de afgelopen dagen mooie tochten gemaakt door de bergen. Soms raakte de tomtom op drift en moesten we 100 km. omrijden, aangezien op sommige wegen totaal geen afslagen zijn en je zomaar 50 km rijdt voordat je kunt keren, maar dan zie je tenminste wat!  Je doet het bijna met plezier, de benzine kost bijna niets! We moesten eerst erg wennen aan de enorme kaalheid van de bergen, maar het is zo imposant mooi als je er langer door heen rijdt. Vlaktes met af en toe een droog struikje, steenwoestijnen, waar toch iemand het waagt een kasteel van een huis neer te zetten en op de achtergrond de enorme bergkammen. We hebben een enorm lemen fort bezocht, dat na 25 jaar restauratie kortgeleden geopend is en op de Werelderfgoederenlijst staat en een Arabisch kasteel uit de 16e eeuw, dat ook heel mooi gerestaureerd en deels arabisch ingericht was, dus kleden en kussens op de vloer en wat gebruiksvoorwerpen.Er was zelfs een audiotour beschikbaar. En dat alles voor een luttele toegangsprijs van €1 per persoon. Zeer indrukwekkend allemaal. Gisteren hebben we afscheid genomen van de familie in Nizwa en vooral van de Bangladeshe housemaid, die pas twee maanden in dienst was. We konden haar niet verstaan en zij ons niet. Toch stortte ze haar hart uit bij Wil . Ze had een enorme heimwee. Ze mocht het huis niet uit en haar paspoort was ingenomen. Haar man was overleden en haar 3 kinderen waren bij oma in Bangladesh. We hadden de indruk dat ze niet heel vriendelijk behandeld werd. Ze pakte Wil vast, omhelsde haar en huilde uit. Als troost, wat kan je anders doen, gaf Wil haar een tubetje creme,lippenstiftje, mascararoller, spiegeltje en omaans parfummetje. Daarop liep ze naar de keuken, pakte drie glazen en twee kopjes uit de kast die we beslist mee moesten nemen! Daarna leegde ze de fruitmand in onze koffer, gebarend dat we niks mochten zeggen, dat was wel een hele rare situatie, waar we geen raad op wisten, zeker toen de vrouw des huizes naar beneden kwam en we een en ander niet meer terug konden draaien. De glazen hebben we in een volgend dorp netjes bij iemand op de stoep gezet.