Cultuurverschillen

In tegenstelling tot Muscat en Dubai, waar alle vrouwen een zwarte abaya dragen, zijn de vrouwen in het binnenland gehuld in kleurige lappen en natuurlijk een hoofddoek. Onder die lappen dragen ze een gekleurde jurk en een harembroek met geborduurde onderkanten.De bedoeienenvrouwen dragen daar ook nog een zg. snavelmasker bij. De mannen en jongens zijn zonder uitzondering buitenshuis gekleed in een meestal witte jurk (dishdasha) en dragen een mutsje. Eronder dragen ze een hemd en een  witte lange katoenen broek.De dishdasha's zijn spierwit en hebben aan de bovenkant een klein kwastje. Dit kwastje wordt rijkelijk besproeid met een lekker geurtje. Binnenshuis doen de mannen vaak hun jurk uit en trekken ze vrijetijdskleding aan. De dishdasha's worden gewassen, gesteven en gestreken in de laundries, die gedreven worden door de Indiers, maar die eigendom zijn van de Omani. Omaanse mannen brengen ook veel tijd door met praten en koffiedrinken in de coffeeshops. Ze doen ook de boodschappen en staan op de markt. Buiten Muscat zie je nauwelijks vrouwen op straat. We logeren nu weer bij een Omaanse familie, de ouders van de jongens uit Muscat. Vlakbij de moskee, dus vanmorgen om half vijf werden we al weer wakker gezongen.Een gigantisch huis, waar 10 kinderen hebben gewoond. Nu wonen er nog 4 kinderen + een zoon met vrouw. We hebben een prachtige kamer, helemaal nieuw, met luxe badkamer en eigen ingang. Vanmiddag werden we uitgenodigd voor de lunch. Was heel erg komisch. De hele familie zat in de ene kamer op de grond en wij saampjes in de andere kamer op de grond.  Omdat  Fred erbij was. Niet moslimmannen mogen niet samen met gehuwde moslimvrouwen in een kamer zijn, laat staan samen uit een pannetje eten!  Wel zo fijn, want Omani eten met hun handen en dat kunnen wij niet zo goed.De maaltijd bestond uit sterk gekruide rijst en gestoofde gedroogde vis erdoorheen en salade van tomaat,komkommer, uien en groen. Zeer smakelijk. Omaanse restaurants bestaan niet, het is of turks of indiaas eten, op den duur wat eentonig. Mocht er toch een Omaanse familie ergens wat eten of een kopje koffie drinken, dan gebeurt dat achter een kamerscherm of in een aparte familiekamer.Gelukkig hoef ik dat als vrijgevochten, heidense, westerse vrouw niet. Iedereen in Oman  is zeer vriendelijk en hulpvaardig, ook de Indiers en Bangladeshers Soms gaat er nog wel eens een kind bijna huilen als ze ons zien, maar dat went ook. Het is geen duur land, 20 eurocent voor een litertje benzine, 20 cent kopje koffie of thee, €1,50 voor een verse fruitjuice,sandwich 80 cent, ongeveer 8 euro voor een maaltijd met z'n tweeen. Veel geven we niet uit. Glaasje wijn of biertje is niet te koop en het handwerk is of duur of erg lelijk. Zilver is mooi, maar onbetaalbaar. Helaas, kleinkinderen, geen cadeautjes uit Oman. Vanmorgen vroeg zijn we naar de geitenmarkt geweest, dat wordt ons volgende verhaal, dierenliefhebbers mogen dit overslaan.